THE TIELMAN BROTHERS (1960)

Andy Tielman (sologitaar, zang)

Reggy Tielman (staccato- ritmegitaar, 2e sologitaar, zang)

Franky Luyten (slaggitaar, zang)

Ponthon Tielman (contrabas, basgitaar, zang)

Loulou Tielman (drums, zang)

In januari 1960 maakte Nederland en wederom Den Haag voor het eerst echt kennis met THE TIELMAN BROTHERS. Op 3 januari 1960 speelden ze in het Moors Paleis (grote koepelzaal) van de Haagsche Dierentuin. Een show waar door de gelukkigen die er destijds bij waren nog vol ontzag over gesproken wordt. Op 23 januari verschenen ze op TV. Echt zo'n typische Hollandse winteravond om achter de kachel te kruipen en op onze enige TV zender werd een avondje AVRO uitgezonden. In de Weekendshow met presentator Johnny Kraaijkamp vanuit de AVRO-studio in Bussum verschenen vier slanke broers, die zich de Tielman Brothers noemden. Ze begonnen hun opzienbarende optreden met Black Eyes en vervolgden hun optreden met Rollin' Rock, waarbij alle showelementen uit de kast werden gehaald. Zoals een lange drumsolo, waarbij Loulou al drummend een rondje rond zijn drumstel liep, Ponthon liggend spelend onder zijn witte contrabas, Andy zijn gitaar bespelend boven zijn hoofd en achter zijn rug staande op de contrabas. Natuurlijk zaten er showelementen in die waren afgekeken van Bill Haley & The Comets. Zo'n sensationele en ruige rock & roll show was nooit eerder vertoond op de Nederlandse TV en werd naar mijn mening ook nooit meer geëvenaard. De rock & roll van deze Indo jongens was hartverwarmend voor ons koude kikkerlandje, maar de TV recensenten en muziekkenners dachten er toen anders over. Er volgde een golf van kritiek in de kranten. Deze historische beelden zijn gelukkig bewaard gebleven en 45 seconden werden door Hans Heijnen in zijn filmdocumentaire Rockin' Ramona gebruikt. We zien daarin hoe Andy met zijn lange soepele vingers zijn Gibson gitaar bespeelde in Black Eyes. Rarity Records bracht later in 1991 de TV show in samenwerking met Tojo zelfs integraal uit op video en de geluidstrack op CD en in 2004 werd het als bonusmateriaal door Rarity Records uitgebracht op de DVD Rockin' Ramona. In januari namen The Tielman Brothers in de Bovema studio in Heemstede 4 nummers op. My Maria (door de jaren heen toch wel het meest gevraagde nummer), You're Still The One  en Rock Little Baby (heropnamen van hun 1e plaat uit 1958, alles klonk perfect nu).

Black Eyes is een traditionele Russische gypsymelodie en de muziek werd oorspronkelijk geschreven door de Duitse componist Florian Hermann als Hommage, Valse Opus 21 (gepubliceerd in 1884). Het werd hun eerste instrumentale gitaarnummer op de plaat. Het was op West-Java bekend als Panon Hideung (Soendanees). Hun inspiratiebron was echter vooral de instrumentale gitaarbewerking Ochi Chornya (Dark Eyes) van Chet Atkins uit 1955. De Tielman Brothers speelden het evenals Chet Atkins met een tempoversnelling halfweg, maar nu met een onvervalst rock-‘n-rollritme. Black Eyes werd het ultieme Tielman Brothers nummer.

Daarna vertrokken ze naar Duitsland. Ze begonnen hun goedbetaalde maandcontracten in de Ringstuben in Mannheim. De familie Fluhrmann was de eigenaar van dit danslokaal en de Ringstuben werd door de bands en het publiek steeds de Sputnik genoemd, vanwege de inrichting met raketten en futuristische ruimtevaartuigen. De TIELMAN BROTHERS zouden er nog vaak terugkomen. Daarna trokken ze naar Studio 15 in Düsseldorf en de fraaie dancing Westhof in Heidelberg (ook zo'n legendarische lokatie, vanwege de Amerikaanse GI's die daar gelegerd waren). Nog zo'n beroemde dancing was de Jolly Bar in Hanau (ook dit was een Amerikaanse legerplaats). Ze keerden nog eenmaal terug naar de Bovema Studio om een aantal opnamen te maken tbv hun eerste 25cm LP, daar riepen ze de hulp in van gitarist/zanger Franky Luyten (géén familie, ondanks dat men sprak over een neef of aangetrouwd in de familie). Het betrof hier de nummers: O Sole Mio (prachtige cover van de Elvis hit - It's Now Or Never), 18th. Century Rock (de eerste Nederlandse rockband, die een klassieke compositie bewerkte - hun uitvoering van het werk van W.A. Mozart oogstte een storm van kritiek - overigens was dit hoofdthema uit Mozart's piano sonate in C major, K.545 reeds in 1939 door Raymond Scott bewerkt en met zijn quintet uitgebracht onder de titel In An 18th. Century Drawing Room. De inspiratiebron voor de Tielman Brothers was de gitaarversie van Hank Snow en Chet Atkins), A.A.A. (interessante instrumental, gebaseerd op Big Guitar van Owen Bradley uit 1958), Pretend (perfecte cover van de Carl Mann hit, zijn gitarist Eddie Bush inspireerde ook het gitaarwerk van Andy), O Rosalie (een hit van Conway Twitty), April In Paris (prachtige instrumental, maar de titel moet zijn I Love Paris), I Can't Forget You (nog zo'n typisch gevoelig gezongen Andy Tielman nummer, zoals alleen hij dat maar kon - hun voorbeeld was de uitvoering van Carl Mann), Night Train (sublieme uitvoering van deze r&b instrumental van Jimmy Forrest uit 1952, de versie van The Ventures uit 1960 was hun inspiratie). Zes van deze acht opnamen verschenen eerder op singles. 18th. Century Rock / Pretend zelfs in Amerika op Capitol. O Sole Mio kwam in 1964 nog op hun 30 cm LP, waarop de gevleugelde woorden stonden: We hebben Indonesië niet meer..........maar we hebben nog wel The Tielman Brothers. De instrumental Night Train bleef uiterst zeldzaam, omdat dit nummer alleen maar op hun 25 cm LP 'Tielman On Stage' in 1961 verscheen.

Franky Luyten ging mee naar Duitsland en hij zou tot medio 1964 deel blijven uitmaken van THE TIELMAN BROTHERS.